نورسنجی مناسب برای عکاسی از برف

زمانی که بر نوردهی و نورسنجی مسلط شدید، وقت آن است که چند عکس خلاقانه بگیرید.
اولین چیزی که من در یک منظره برفی به دنبال آن می گردم، کنتراست (contrast – تضاد بین روشنایی و تاریکی) است. از آنجا که برف سفید روشن است، من به دنبال اجسام تیره می گردم تا در کنتراست با برف برجسته شوند.
کنتراست چیزی است که کمک می کند تا عکس شما «برجسته» شود و بُعد بیشتری به آن می دهد.
در یک منظره، این کنتراست ممکن است درختان، ساختمان ها، حیوانات یا انسان ها باشند.

به عکس های سیاه و سفید فکر کنید
شما اکنون به دنبال صحنه هایی با کنتراست بالا می گردید. برف سفید روشن همراه با اجسام تیره، یک عکس سیاه و سفید عالی با کنتراست بالا ایجاد می کند.

دیدن عکس ها در حالت سیاه و سفید به ما اجازه می دهد تا خطوط و بافت ها را در عکس تشخیص دهیم، بدون این که رنگ ها حواس ما را پرت کنند.

دو گزینه برای گرفتن یک عکس سیاه و سفید وجود دارد. شما می توانید تنظیمات دوربین خود را به عکاسی در حالت سیاه و سفید تغییر دهید. یا می توانید در مُد JPEG یا RAW عکس بگیرید و بعدا عکس ها را در مرحله ویرایش به سیاه و سفید تبدیل کنید.

من توصیه می کنم از مُد RAW استفاده کنید و دوربین خود را بر روی حالت سیاه و سفید تنظیم کنید. به این ترتیب عکس RAW شما رنگ خود را حفظ خواهد کرد، حتی اگر بر روی دوربین شما سیاه و سفید به نظر برسد. استفاده از مُد RAW به شما این امکان را می دهد که عکس های خود را همان موقع که می گیرید به صورت سیاه و سفید ببینید، اما وقتی بعدا در کامپیوتر خود به آنها نگاه می کنید، هنوز هم می توانید آنها را رنگی نگه دارید.

شما می توانید سرعت شاتر خود را آنقدر سریع تنظیم کنید که حرکت دانه های برف در عکس متوقف شود، اما همچنین می توانید سرعت شاتر را آهسته انتخاب کنید و حرکت دانه های برف را به تصویر بکشید.

شما نمی توانید باد را با چشم خود ببینید، اما می توانید ببینید که چطور دانه های برف را به این طرف و آن طرف جابجا می کند. هنگامی که شما سرعت شاتر را آهسته تنظیم می کنید، حرکت تار دانه های برف را ثبت خواهید کرد.

شما می توانید سرعت شاتر را به حدود ۱/۳۰ ثانیه کاهش دهید تا تاری حرکتی حتی بیشتری را ثبت کنید. فقط مطمئن شوید که هم دوربین و هم سوژه شما بسیار ثابت و بی حرکت باشند (استفاده از یک سه پایه را مد نظر قرار دهید).

من استفاده از مُد اولویت شاتر را پیشنهاد می کنم. سرعت شاتر خود را کم کنید تا وقتی که به میزان تاری مورد نظر در عکس خود برسید.

 

انواع نورپردازی مناسب برای عکاسی

آیا تا به حال با شرایط کنتراست (تضاد بین روشنایی و تاریکی) بالا مبارزه کرده اید؟ شاید با سایه های بسیار تاریک یا بزرگی روبرو شده باشید که توجه را از سوژه دور می کنند؟ علت آن این است که گاهی اوقات شما باید یک منبع نور ثانویه را به تصاویر خود اضافه کنید. با این حال، اگر نورها انواع مختلفی داشته باشند، این کار می تواند دشوار باشد. گرفتن یک عکس به معنی ثبت نور است، بنابراین درک نحوه انجام آن، کلید به دست آوردن یک نتیجه خوب است.

انواع نورپردازی

نورپردازی پیوسته

نور پیوسته (که نور ثابت نیز نامیده می شود – Continuous light) نوری است که در تمام مدت گرفتن عکس روشن است. زمانی که بیرون هستید، این نور می تواند نور طبیعی باشد، اما زمانی که در فضای داخلی هستید می تواند نور پنجره نیز باشد. همچنین می تواند نور مصنوعی مانند یک چراغ مطالعه یا حتی نورپردازی عکاسی حرفه ای باشد. در واقع، از نور خورشید گرفته تا یک شمع، تا وقتی که ثابت باشد، نور پیوسته است.

نورپردازی با فلاش

نور فلاش، زمانی که تریگر یا زده می شود تنها برای یک لحظه سریع در دسترس است. این نور می تواند از یک استروب حرفه ای، فلاش دوربین، یا فلاش متصل به دوربین شما باشد.

شما می توانید از این دو نور مختلف به تنهایی یا با هم برای تکمیل نورپردازی خود استفاده کنید. می توانید از آنها برای ایجاد یک محیط خاص یا به دست آوردن یک جلوه ویژه استفاده کنید.

ترکیب سبک های نورپردازی با یکدیگر 

عکاسی نشان دادن دنیای سه بُعدی ما به روش های دو بُعدی است. برای انجام این کار، ما از چیزهای مختلفی استفاده می کنیم. یکی از آنها سایه است، چون سایه ها به تصویر عمق می دهند. بنابراین نباید تمام سایه ها را از بین ببریم – باید کنترل کنیم که چقدر سایه وجود داشته باشد، چقدر تاریک به نظر برسند، و جهت آنها چگونه باشد. اگر من سرعت شاتر را آهسته کنم تا اجازه ورود نور بیشتری را بدهم و سعی کنم سایه های تاریک را «پُر کنم» تا نرمتر شوند، سوژه اصلی بیش از حد نوردهی (overexposed) خواهد شد.

اگر من سرعت شاتر را آهسته کنم تا اجازه ورود نور بیشتری را بدهم و سعی کنم سایه های تاریک را «پُر کنم» تا نرمتر شوند، سوژه اصلی زیاد نوردهی خواهد شد. این اتفاق در اینجا در ایزو ۲۰۰، دیافراگم f/8، و سرعت شاتر ۲ ثانیه رخ می دهد.

بنابراین، به منبع نور دیگری از سمت راست نیاز دارد. شما می توانید این منبع نور را یا با استفاده از یک نور ثابت دیگر یا با یک فلاش اضافه کنید. من این عکس را با ایزو ۲۰۰، دیافراگم f/8، و سرعت شاتر ۰٫۳ ثانیه گرفتم – از همین تنظیمات برای نوردهی صحیح تنها با استفاده از نور ثابت استفاده کردم. این کار مشکل یک سری از سایه ها را برطرف کرد، اما سایه های جدیدی در طرف مقابل ایجاد کرد، بنابراین من باید دوباره نوردهی را اصلاح کنم

از آنجا که فلاش نوری است که تنها کسری از ثانیه طول می کشد، فرقی نمی کند که شاتر شما چه مدت باز باشد، درست مانند وقتی که با نور ثابت عکس می گیرید. شما می توانید سرعت شاتر را هر چقدر می خواهید آهسته یا هر چقدر که محدوده همگام سازی (Sync speed) به شما اجازه می دهد (برای من ۱/۲۵۰ ثانیه است) سریع تنظیم کنید. نوردهی با فلاش باید از طریق دیافراگم تنظیم شود.

اگر سرعت شاتر را بر اساس نوری که از سمت چپ می آید، یعنی نور خورشید ثابت که از پنجره می تابد، و دیافراگم را مطابق با نوری که از فلاش در سمت راست می آید تنظیم کنید، می توانید روشنایی کل صحنه را کنترل کنید.

نتیجه گیری

شما می توانید تصمیم بگیرید که کدام سایه ها خوب هستند و باید نگه داشته شوند و کدام یک از آنها و چقدر باید پُر (Fill) شوند. به طور خلاصه، تصویری با عمق و اطلاعات کافی هم در هایلایت ها (قسمت های روشن) و هم سایه ها بگیرید تا بتوانید آن را نگه دارید یا در پس پردازش به دلخواه خود ویرایش کنید.

همانطور که ممکن است از نمونه ها متوجه شده باشید، هر نوری یک دمای رنگ متفاوت دارد، به همین دلیل است که بعضی از عکس ها تُن های گرم تر یا سردتری دارند. این موضوع گسترده ای است که من نمی توانم آن را در این مقاله پوشش دهم، اما می خواستم به آن اشاره کنم. وقتی شما انواع مختلف نورپردازی را با هم ترکیب می کنید، ممکن است لازم باشد با این مسئله مقابله کنید. گاهی اوقات تراز سفیدی خودکار دوربین به تنهایی کار درست را انجام می دهد. اما اگر این کار را نمی کند، من توصیه می کنم که بیشتر در مورد آن تحقیق کنید.

نکات مهم عکاسی از طبیعت در فصل های مختلف

عکس گرفتن از طبیعت می تواند یک تجربه فوق العاده باارزش باشد. تغییر فصول در طول سال، فرصت های عکاسی فوق العاده ای برای ثبت انواع سوژه های طبیعی موجود فراهم می کند. در این مقاله چند نکته برای عکاسی از طبیعت در فصل های مختلف به شما عزیزان آموزش می دهیم. همچنین مجموعه عکس زیبای «عکاسی از یک مکان ثابت طی فصل ها و زمان های مختلف سال» از آلبرت دروس (Albert Dros)، برای الهام شما عزیزان آورده شده است.

۵ نکته برای عکاسی از طبیعت در فصل های مختلف :
  
[عکاسی از یک مکان فصول مختلف آلبرت دروس]

عکس گرفتن از طبیعت می تواند یک تجربه فوق العاده باارزش باشد. تغییر فصول در طول سال، فرصت های عکاسی فوق العاده ای برای ثبت انواع سوژه های طبیعی موجود فراهم می کند. در این مقاله چند نکته برای عکاسی از طبیعت در فصل های مختلف به شما عزیزان آموزش می دهیم. همچنین مجموعه عکس زیبای «عکاسی از یک مکان ثابت طی فصل ها و زمان های مختلف سال» از آلبرت دروس (Albert Dros)، برای الهام شما عزیزان آورده شده است.

نکته ١ :
از یک مکان در فصل های مختلف عکس بگیرید

شما ممکن است یک مکان مورد علاقه داشته باشید که دوست دارید از آن بازدید کنید. به عنوان مثال، یک جنگل محلی، یک منظره یا یک مکان مورد علاقه که از بازدید آن در طول تعطیلات لذت می برید. هنگام بازدید از آنجا، ممکن است مناظری را پیدا کنید که در زمان های مختلف سال منحصر به فرد به نظر می رسند. تغییر فصل ها به این معنی است که شرایط ممکن است به طور چشمگیری از یک دوره به دوره دیگر متفاوت باشد. بارش برف در زمستان، باعث رویش گل های بهاری و گیاهان سبز و بانشاط در تابستان می شود، که می تواند تاثیر قابل توجهی بر ظاهر و احساس عکس شما داشته باشد.
[عکاسی از طبیعت در فصل های مختلف]

طلوع خورشید یخ زده، کینگز ساتن، آکسفوردشایر، انگلستان
[عکاسی از طبیعت در فصل های مختلف]

طلوع خورشید یخ زده، کینگز ساتن، آکسفوردشایر، انگلستان

پوششی از برف و یخ منظره را دگرگون می کند، و به کسل کننده ترین سوژه ها، مانند درخت مورد علاقه شما، یک جذابیت جادویی می بخشد. در حالی که زمستان یک صحنه برجسته و ساده به شما می دهد، رنگ های سبز و آبی بهار می توانند تصویر زنده تر و رنگارنگ تری ارائه دهند. من توصیه می کنم به مکان مورد علاقه خود بازگردید، آن صحنه را در طول چند فصل مختلف مشاهده کرده و تغییرات فصلی را ثبت کنید.

نکته ٢ :
در فصل زمستان بیشتر از طلوع و غروب خورشید عکس بگیرید

یکی از مزیت های مهم عکاسی از طبیعت در طول زمستان این است که زمان طلوع و غروب خورشید مطلوب تر از فصل تابستان است. بسیاری از افراد ترجیح می دهند ماه های سردتر فصل زمستان را در داخل خانه بگذرانند. با این حال، این زمان خوبی برای بیرون رفتن از خانه است، چرا که روزها کوتاه تر و زمانبندی ها بهتر از بقیه سال هستند. طلوع خورشید دیرتر، زمان خواب بیشتری به شما می دهد، و غروب خورشید زودتر به این معنی است که شما مجبور نیستید ساعت ها برای ثبت آن صبر کنید.

بیشتر بخوانید: آموزش عکاسی در هوای سرد و یخبندان زمستان
[عکاسی از طبیعت در فصل های مختلف]

نکته ٣ :

از فصل رنگ های در حال تغییر عکس بگیرید

پاییز یک فصل جادویی برای بیرون رفتن با دوربین، و بهترین زمان سال برای بسیاری از عکاسان منظره است. این فصل انواع فوق العاده ای از رنگ های گرم و زنده را با خود به همراه می آورد. شما در طول پاییز می توانید از انواع سوژه ها مانند جنگل ها، شاخ و برگ ها و حیات وحش عکاسی کنید.
[عکاسی از طبیعت در فصل های مختلف]

نور را در نظر گرفته و تصمیم بگیرید که می خواهید چه چیزی را ثبت کنید. شما می توانید بر روی برگ ها زوم کنید، یا یک صحنه قابل توجه پیدا کنید که روشنایی خوبی داشته باشد. همچنین می توانید در نور خورشید عکس بگیرید و با نور پس زمینه کار کنید تا یک تصویر پویا ایجاد کنید.

نکته ٤ :
نور در حال تغییر را ثبت کنید
[عکاسی از طبیعت در فصل های مختلف]

روشنایی چشمگیر و تغییرات آب و هوایی در هر زمانی از سال رخ می دهند. ابرهای طوفانی برجسته ای که جایگزین جادوی آفتاب می شوند، یک سوژه فوق العاده برای عکاسی شما فراهم می کنند. من متوجه شده ام که در طول ماه های تابستان، طوفان می تواند بسیار چشمگیر باشد و لحظات شگفت انگیزی از نور زودگذر به شما بدهد. باران های گذرا می توانند مقدمه تابش های درخشنده باشند، و اگر خوش شانس باشید، رنگین کمان به همراه داشته باشند. من در ماه ژوئن در حالی که بیرون قدم می زدم، از این صحنه عکس گرفتم. تغییر نوری که در اثر پدیدار شدن دوباره خورشید پس از یک باران سیل آسای قابل توجه اتفاق افتاد، فوق العاده زیبا بود.
[عکاسی از طبیعت در فصل های مختلف]

من توصیه می کنم که از تغییر نور در طول فصل های پاییز و زمستان نیز عکس بگیرید، چون خورشید نسبت به تابستان، در آسمان پایین تر است. بنابراین، سایه های بلندتری ایجاد می کند که می توانید با آنها بازی کنید. فاصله خورشید از زمین می تواند باعث شود که یک تصویر در زمستان نسبت به تابستان بسیار متفاوت به نظر برسد.

 

فوکوس دستی امکانی جذاب برای بهتر بودن تصویر

فوکوس دستی دوربین ؛ راهی برای از بین بردن تمامی مشکلات است و با استفاده از آن می توان تمامی بی دقتی های سیستم اتوفوکوس را از بین برد

در حالت فوکوس دستی ؛ نقطه فوکوس به صورت مداوم در فوکوس نگه داشته شده و زمانی که این نقطه فوکوس تشخیص داده می شود ؛

دوربین به هیچ عنوان قادر به تغییر دادن آن نخواهد بود .

اما این تمام داستان نیست و انجام آن به سهولت امکان پذیر نمی باشد .

به عنوان مثال در زمان عکاسی با دوربین روی دست و همزمان با نگاه کردن از میان ویزور ؛ به خوبی در میابیم که دستیابی به فوکوس دستی و حفظ آن به خصوص در زمان های استفاده از یک لنز واید به سادگی قابل انجام نمی باشد.

خوشبختانه در این موقعیت ها شما تنها نیستید .سنسور فوکوس دوربین وظیفه خود را به درستی انجام خواهد داد

و نشانگر فوکوس از داخل ویزور ، در فوکوس قرار گرفتن ناحیه مورد نظر شما را تایید خواهد نمود.

با استفاده از نمای زنده همه کادر صحنه را به خوبی می توان مشاهده نمود

همچنین با استفاده از قابلیت بزرگنمایی دیجیتال تصویر در وضعیت نمای زنده ، شما به خوبی قادر خواهید بود تا کوچکترین جزئیات را بررسی نموده و تصویری با حالت شارپ بسیار بالا در نقطه فوکوس به دست بیاورید

اما در هر صورت در اینجا نیز برخی مشکلات وجود خواهند داشت . به جز مسئله باتری که در وضعیت نمای زنده موجب تخلیه سریعتر باتری می شود ؛

استفاده از حالت نمای زنده بدون به کارگیری سه پایه بسیار دشوار است و هر گونه حرکت و لرزش دوربین موجب تغییر فاصله و محل فوکوس می شود

همچنین در شرایط تابش شدید نور آفتاب ؛ دیدن تصویر روی صفحه نمایش دوربین کمی دشوار خواهد بود

بعد از فوکوس از زوم کردن پرهیز کنید : زمانی که محل و فاصله مورد نظر برای فوکوس را انتخاب نمودید ؛ از زوم کردن پرهیز کنید زیرا این حالت موجب بر هم خوردن نقطه فوکوس می شود

از یک سایبان برای ال سی دی استفاده کنید : در شرایط تابش نور آفتاب مشاهده دقیق تصویر در ال سی دی دوربین دشوار است . از یک سایبان در قسمت بالای ال سی دی استفاده کنید تا تصویر را به راحتی ببینید

جهت گردش رینگ فوکوس را فراموش نکنید : روش به دست آوردن نقطه فوکوس در زمان چرخاندن حلقه فوکوس را به خاطر بسپارید . در زمان های مورد نیاز با کمی تغییر جهت رینگ فوکوس به تنظیم دقیق تر حالت شارپ تصویر کمک می کند .

در فوکوس کردن عجله نکنید : فرایند فوکوس کردن را با دقت و حوصله انجام دهید و از چرخاندن سریع حلقه فوکوس خودداری کنید

عکاسی هنر است و باید از کادر و ترکیب بندی نهاییتان لذت ببرید و بهترین وضعیت ممکن را به ثبت برسانید.

بهترین زمان برای عکاسی

  بهترین زمان برای عکاسی

بهترین زمان برای عکس گرفتن قطعا ساعت طلایی است، مدت زمانی که در طول آن نور خورشید نرم، اما با این حال گرم و دارای سایه های بلند است.

ساعت طلایی زمانی است که عکاسان منظره و پرتره اغلب بهترین کارهایشان را در آن انجام می دهند، که با نور خشن خورشید در هنگام ظهر تفاوت زیادی دارد. همچنین در ساعت طلایی می توانید با یک تیر دو نشان بزنید، چون درست بعد از طلوع و قبل از غروب آفتاب می آید.

ساعت طلایی با طلوع و غروب خورشید می آید (مدتی بعد از طلوع و مدتی قبل از غروب خورشید)، و به اولین و آخرین نور هر روز اشاره دارد. بنابراین، از این به بعد به آنها تحت عنوان ساعات طلایی اشاره خواهیم کرد.

اینها زمان هایی جادویی برای عکاسی هستند، چون پرتوهای نور خورشید از میان مقدار زیادی از جو زمین عبور می کنند. آنها در حین حرکت، از میان گرد و غبار، آب و مولکول های هوای بیشتری عبور کرده، و در نتیجه فوتون های بیشتری را غوطه ور می کنند. نور خورشید کمتری به شما می رسد، که به همین دلیل است که می توانید بدون کور شدن به خورشید در حال غروب نگاه کنید.

همچنین به همین دلیل است که استفاده از سرعت شاترهای طولانی تر در طول ساعات طلایی امکان پذیر است، که به عکاسان اجازه می دهد تا در خلاق ترین حالت خود باشند. جو ضخیم تر نور آبی را پخش می کند، که طول موج بسیار کوتاهی دارد، بنابراین رنگ های گرمتر در انتهای قرمز طیف رنگ معمولا غالب می شوند. به همین دلیل است که خورشید در حال غروب یک رنگ نارنجی-قرمز دارد.

با این حال، سایه های بلند ایجاد شده توسط زاویه پایین خورشید در طول ساعات طلایی نیز به همان اندازه برای عکاسی مهم هستند. آنها نه تنها اجازه ترکیب بندی های خلاقانه را می دهند، بلکه حضور آنها بدون هیچ زحمتی یک حس زمان – یا شاید بی زمانی (ابدیت) – در عکس ها ایجاد می کند.

عکاسی در ساعات طلایی شامل استفاده از تنظیمات دوربین فرّار و همیشه در حال تغییر است. با این حال، یک مزیت بزرگ عکاسی در ساعات طلایی این است که احتمال انجام اشتباهات فاجعه بار هنگام عکاسی در یک مد نوردهی دستی کمتر است.

عکس های طبیعت و ساختمان ها واقعا می توانند از نور نرم ساعات طلایی بهره ببرند. در این زمان  محدوده دینامیکی

باریک تر است، که به این معنی است که امکان تنظیم یک نوردهی که جزئیات بیشتری را هم در سایه ها و هم در هایلایت های یک صحنه ثبت کند، وجود دارد.

تُن های گرم تر ساعت طلایی برای عکاسی از ساختمان ها عالی هستند. با این حال، بهترین دلیل برای عکاسی از مناظر در طول ساعات طلایی این است که می توانید از سرعت شاترهای طولانی تر برای ثبت جزئیات بیشتر در یک صحنه ثابت (که ممکن است مستلزم تنظیم دیافراگم بر روی f/16 یا نزدیک آن باشد)، یا ثبت حرکت به صورت یک ماتی شیری مانند (به عنوان مثال، آبشارها یا امواج دریا در یک ساحل) استفاده کنید. در هر صورت، شگفت زده خواهید شد که هنگام طلوع یا غروب آفتاب برای یک عکس یکسان چقدر سرعت شاتر شما باید تغییر کند.عکاسان پرتره نیز از ساعت طلایی استفاده می کنند، نه تنها به این دلیل که تُن های گرم یک ته رنگ طلایی به سوژه های آنها می دهند، بلکه به این دلیل که هم نور خورشید می تواند بر روی صورت سوژه های آنها قرار گیرد بدون این که مجبور باشند چشم هایشان را نیمه باز کنند، و هم سایه بدون این که آن بخش از صورتشان کاملا تاریک شود. در حالی که نور مستقیم خورشید نیم روز اغلب به معنای استفاده از فلاش پر کننده برای یافتن کمی جزئیات در نواحی سایه دار یک چهره است، در ساعت طلایی همه چیز طبیعی است

ساعت طلایی به ترکیب بندی نیز کمک می کند؛ عکسی که شامل یک شخص است و سایه اش، بلافاصله عمق دارد. به علاوه، اگر آخرین پرتوهای نور خورشید در حال غروب از کنار یا پشت به سوژه های شما برخورد کنند، می توانند یک روشنایی یا هاله در اطراف آنها ایجاد کنند که نگاه بیننده را به سمت خود جلب می کند

در هر عکاسی، حتی بهترین آماده سازی ها هم می تواند با آب و هوای بد خراب شود. با این حال، در ساعت طلایی ممکن است اینطور نشود، چون حضور ابرها می تواند با خورشید در حال طلوع یا غروب ترکیب شود و یک آسمان زیبا به وجود آورد. اگر آنقدر خوش شانس بودید که چنین چیزی ببینید، به دنبال انعکاس در دریاچه ها و حتی گودال های آب بگردید. با این حال، حضور ابر در افق مسلما از گرفتن عکس های مستقیم از خورشید در نقطه طلوع یا غروب خورشید جلوگیری خواهد کرد.

متاسفانه، ساعت طلایی همیشه یک ساعت نیست. این که دقیقا چقدر طول می کشد به این بستگی دارد که شما دقیقا چه موقع در کجای این کره خاکی هستید.

طول و عرض جغرافیایی محلی که در آن قرار دارید، همراه با وقت سال، عبور (گذر) دقیق خورشید از میان آسمان و زاویه آن در هنگام طلوع و غروب خورشید را مشخص خواهند کرد. اگر نزدیک خط استوا هستید، ساعت طلایی در واقع بسیار کوتاه خواهد بود، و بلافاصله بعد از غروب آفتاب تاریکی مطلق حکم فرما می شود.

با این حال، هرچه از خط استوا به سمت شمال یا جنوب بروید، ساعت طلایی طولانی تر خواهد شد؛ اگر نزدیک دایره قطب، در اسکاندیناوی، کانادا، آلاسکا یا شمال روسیه باشید، ساعت طلایی در فصل بهار و پاییز می تواند بیش از یک ساعت طول بکشد.

اگر همیشه دنبال یک نور عالی می گردید، ساعت طلایی چیزی است که به دنبالش هستید – و وب سایت ها و اپلیکیشن های زیادی وجود دارند که آن را برای شما پیدا می کنند. اپلیکیشن علاوه بر نشان دادن زمان دقیق شروع و پایان ساعت طلایی ، یک حالت قطب نما برای پیدا کردن جهت دقیق نور خورشید نیز دارد. این بدین معنی است که شما می توانید محاسبه کنید چه موقع امکان گرفتن عکس ایده آلتان وجود خواهد داشت، و آن را در تقویم خود ذخیره کنید. همچنین شامل اطلاعات آب و هوا می باشد.

در هر صورت، ساعات طلایی را نباید دست کم گرفت. اگر واقعا می خواهید عکس های فضای باز شما برجسته و ممتاز باشند، باید در موقعیتی باشید که بتوانید از مزایای کامل این زمان های خاص روز بهره ببرید.

 

قانون اولیه برای عکاسی

قانون اولیه برای عکاسی

 یکی از قوانین ترکیب بندی یا قاب بندی عکاسی توضیح قانون یک سوم در عکاسی (Rule Of Thirds) است که در آن تصویر به طور مساوی به سه قسمت تقسیم می شود، هم به صورت افقی و هم عمودی، و سوژه تصویر در تقاطع آن خطوط تقسیم، یا روی یکی از آن خطوط قرار می گیرد.

قانون یک سوم یکی از رایج ترین قوانین ترکیب بندی در عکاسی، و یکی از ساده ترین قانون هایی است که می توان یاد گرفت و به راحتی از آن استفاده کرد. برای درک و استفاده از قانون یک سوم، تنها کافی است یک تصویر را هم به صورت افقی و هم عمودی تقسیم بندی کنید، همانطور که در اینجا نشان داده شده است. چهار نقطه تقاطع این خطوط، و خود این چهار خط، جایی هستند که سوژه ها می توانند برای ایجاد یک تصویر با ترکیب بندی قوی و متعادل در آن قرار گیرند.

برخی از تصاویر از بیش از یک نقطه یا خط قانون یک سوم استفاده می کنند، در حالی که برخی دیگر تنها یک خط یا نقطه را در ترکیب بندی خود به کار می برند، و اجازه می دهند المان های دیگر در تصویر در جاهای دیگر قرار گیرند.

 قانون یک سوم (Rule Of Thirds) یکی از ساده ترین و مهم ترین قوانین قاب بندی یا ترکیب بندی (Composition) در عکاسی می باشد. از این رو در مقدمات عکاسی و زمانی که شما دارید یادگیری عکاسی را شروع می کنید به شما آموزش داده می شود.

 درست است که ما به «قوانین» اشاره می کنیم، اما به یاد داشته باشید که هر قانونی در ترکیب بندی بیشتر یک راهنما است که قرار است به بهبود عکس شما کمک کند اما الزامی نمی باشد. چندین قانون ترکیب بندی وجود دارد که قرار نیست شما همه آن ها را روی عکس های خود اعمال نمایید. بهتر این است که با قوانین ترکیب بندی آشنا باشید، و اگر لازم دانستید از آن ها در موقعیت خاص عکاسی خود استفاده نمایید یا آن ها را آگاهانه بشکنید.

 از میان تمام «قوانین» عکاسی، قانون یک سوم یکی از ساده ترین قانون هایی است که می توان آن را بدون هیچ مشکلی شکست. کادربندی یک تصویر به طوری که سوژه ها یا خطوط در نواحی قانون یک سوم قرار نگیرند، هنوز هم می تواند تصویر موفقی ایجاد کند، تا زمانی که خطوط و المان های دیگر با هم یک تصویر قوی ایجاد کنند، و با استفاده از روش های دیگر مانند  خطوط هدایت گر ، کنتراست ، رنگ ، تقارن ، و غیره توجه بیننده را جلب کنند.

 با این حال، بسیاری از عکاسان با وجود این که به نظر نمی رسد چندان از قانون یک سوم پیروی کنند، اما هنوز هم ممکن است این قانون را به طور تقریبی به کار ببرند. به عبارت دیگر، بسیاری از عکاسان از قانون یک سوم بدون این که حتی در مورد آن فکر کنند، یا قبل از این که حتی بدانند این یک «قانون» است، استفاده می کنند.!

 

هنر عکاسی

این سوال را بارها و بارها شنیده ایم که آیا عکاسی می تواند در ذات خود ، هنر محسوب شود؟ و شاهد رسالات و مقالات زیادی در رد یا تایید این نظر هستیم. ایراد و استدلال نخست در رد این نظر اینست که به نظر می رسد در عکاسی یک پروسه مکانیکی قسمت عمده کار را بر عهده دارد که عکاس قادر به افزودن چیزی جز مقداری دستکاری در چاپ عکس ، به آن نیست.
برای آنکه عکاسی جایگاه خودش را در هنر داشته باشد باید بدست هنرمندان برجسته و عکاسان خبره به لحاظ فنی اعتلا یابد .بسیاری از عکاسان تکنیکی ، کارهای درخشانی در زمینه ثبت و ضبط آنچه که جهان دارد ارائه می دهند اما تنها ” عکاسان هنرمند” قادر به حفظ جایگاه عکاسی در سالن های هنری و کلکسیون ها هستند.

شاید یکی از ارزنده ترین و دست یافتنی ترین اشکال هنر، عکاسی باشد .

عکاسی می تواند چهره ها و رویداد ها را ثبت کرده و یا تصویرگر یک خبر باشد.

می تواند سبب حیرت، سرگرمی و یا آموزش شود. می تواند احساس را به دام انداخته و یا سبب برانگیخته شدن احساس شود. این هنر می تواند جزییات را با دقت و سرعت ثبت نماید.

علی رغم پیشرفت روز افزون در زمینه ی طراحی دوربین، اصول اساسی عکاسی تغییری نیافته و گرفتن یک عکس موفق هرگز ساده تر نشده است.

تکنولوژی تنها یک ابزار است. اگر چه دوربین ها هوشمند تر شده اند، اما این عکاس است که آن را در دست گرفته، موضوعی را انتخاب کرده و درباره نحوه ی کادربندی عکس و لحظه فشردن دکمه شاتر(مسدودکننده) تصمیم می گیرد.

برای یک عکاس خوب بودن لازم است نسبت به دنیای پیرامون خود، دید وسیع تری از سایر افراد داشته باشید.

ثبت جهان سه بعدی متحرک به صورت یک تصویر مسطح ساکن همانند ترجمه یک داستان از زبانی به زبان دیگر است. باید به این درک دست یابید که جهان زنده، پر جنب و جوش و دارای انرژی است و همواره با عقاید جدید و تفاسیر هنرمندانه مواجه است. هیچگاه نحوه ی رویکرد دوعکاس به یک موضوع واحد، به طورکامل یکسان نیست، حتی اگر اصول و قواعد مشابهی را به کار گرفته باشند.

آشنایی با فنون و لوازم عکاسی تنها مقدمه ی کار است، سپس این عکاس است است که باید به این مسائل اهمیت بخشد. آشنایی با تنظیم های یک دستگاه دوربین عکاسی، عمق میدان و جلوه های نور پردازی، مراحلی هستند که عکاس باید در آنها مهارت کافی کسب نماید (اگر چه همیشه مطالب جدید تری برای یادگیری وجود دارند).

ایران مال

📍عضو شورای شهر: حساسیت‌ها بر «ایران مال» مشکوک است

/ گفت‌وگوی انصاف نیوز با محمد علیخانی /

🔷 پروژه‌ی ایران مال که این روزها همه‌ را انگشت به دهان کرده، سوالات و شبهات فراوانی را نیز در ذهن اهالی رسانه و کارشناسان به‌وجود آورده است. شایعات زیادی درباره‌ی این پروژه شنیده می‌شود، از تخلفات در ساخت و ساز آن تا هزینه‌های کلان برای از مسجد تا کتابخانه‌اش.

پرونده‌ی ایران مال مدت‌ها است که در کمیسبون ماده ۱۰۰ درحال بررسی بوده است و روز گذشته، سوم اردیبهشت‌ماه، علی اعطا سخنگوی شورای شهر از جریمه‌ی ۳۰۰ میلیاردی آن خبر داد. رقمی که شاید در میان ارقامی که این روزها از تخلفات رنگارنگ به گوش می‌رسد، آنچنان رقم سنگینی نباشد.

محمد علیخانی می‌گوید دلیل حساسیت‌ها بر روی این پروژه مشکوک است زیرا هزاران پرونده در کمیسیون ماده ۱۰۰ وجود دارد اما نگاه‌ها به سمت ایران مال است.

او همچنین می‌گوید این پروژه‌ی بزرگی در تهران است که می‌تواند در جذب توریست تاثیر داشته باشد و وجوه فرهنگی بسیاری دارد و صرفا اقتصادی نیست.

این درحالی است که تا پیش از صحبت‌های آقای اعطا خبرنگار انصاف نیوز در تماس‌های متعدد با اعضای شورای شهری که در کمیسیون ماده ۱۰۰ عضویت داشته‌اند، از آنها جز اظهار بی‌اطلاعی پاسخ دیگری نگرفت.

متن کامل گفت‌وگو با محمد علیخانی عضو شورای شهر پنجم در پی می‌آید:

دلیل حساسیت‌ها بر ایران مال چیست؟

محمد علیخانی عضو شورای شهر پنجم با بیان اینکه جزییات پرونده‌ی پروژه‌‌ی ایران مال را به یاد ندارم، به خبرنگار انصاف نیوز گفت: یک گزارشی حدودا یکسال پیش به شورا ارسال شد‌؛ آقای هاشمی این ‌گزارش را به چندتا از روسای کمیسیون‌های مرتبط با مسایل شهری فرستاد و دستور داد که بررسی کنند.‌ یک هیات هم آن زمان متشکل از رییس کمیسیون شهرسازی، آقای محمد سالاری، بنده به عنوان کمیسیون عمران و آقای حبیب زاده از کمیسیون معاونت نظارت شورا و  آقای میرلوحی تشکیل شد.

علیخانی اضافه کرد: بررسی‌ها صورت گرفت و جلسه‌ای در منطقه ۲۲ برگزار شد. حضوری به منطقه رفتیم و توضیحاتی از مردم منطقه شنیدیم.‌ از پروژه بازدید کردیم و حتی بازرس شهرداری هم هنگام بازدید از پروژه همراه ما بود. پی در پی جلسات مختلفی را برگزار کردیم و الان دقیقا عدد و رقمش یادم نیست اما نهایتا مشخص شد که یک مقداری از نقشه‌ای که این پروژه براساس آن مجوز گرفته بود، تخلف شده است و جابه‌جایی صورت گرفته اما اضافه‌تر از پروانه ساخته نشده بود.

@ensafnews

http://www.ensafnews.com/166143/

سهم من

سهم من،

آسمانیست که آویختن پرده‌ای آنرا از من میگیرد

سهم من پائین رفتن از یک پلهٔ متروکست

و به چیزی در پوسیدگی و غربت واصل گشتن

سهم من گردش حزن آلودی در باغ خاطره‌هاست

و در اندوه صدائی جان دادن که به من میگوید:

«دستهایت را

«دوست میدارم»

دستهایم را در باغچه میکارم

سبز خواهم شد، میدانم، میدانم، میدانم

و پرستوها در گودی انگشتان جوهریم

تخم خواهند گذاشت

گوشواری به دو گوشم میآویزم

از دو گیلاس سرخ همزاد

و به ناخن‌هایم برگ گل کوکب میچسبانم

کوچه‌ای هست که در آنجا

پسرانی که به من عاشق بودند، هنوز

با همان موهای درهم و گردن‌های باریک و پاهای لاغر

به تبسم‌های معصوم دخترکی میاندیشند که یکشب او را

باد با خود برد

کوچه‌ای هست که قلب من آنرا

از محل کودکیم دزدیده ست

سفر حجمی در خط زمان

و به حجمی خط خشک زمان را آبستن کردن

حجمی از تصویری آگاه

که ز مهمانی یک آینه بر میگردد

و بدینسانست

که کسی میمیرد

و کسی میماند

هیچ صیادی در جوی حقیری که به گودالی میریزد، مرواریدی صید نخواهد کرد.

من

پری کوچک غمگینی را

میشناسم که در اقیانوسی مسکن دارد

و دلش را در یک نی‌لبک چوبین

مینوازد آرام، آرام

پری کوچک غمگینی

که شب از یک بوسه میمیرد

و سحرگاه از یک بوسه به دنیا خواهد آمد

فروغ

فردا باز هم به تو فکر خواهم کرد

اول یک جمله بگویم
راستش
گاهی از شدت علاقه به زندگی
حتی سنگها را هم می‌بوسم
کلمه‌ها را
کتاب‌ها را
آدم‌ها را 

دارم دیوانه می‌شوم از حلول
از میل حلول در هر چه هست در هر چه نیست
در هر چه که هر چه
چه
و هی فکر می‌کنم
مخصوصا به تو فکر می‌کنم
آنقدر فکر می‌کنم
که یادم می‌رود به چه فکر می‌کنم

به تو فکر می‌کنم
مثل مومنی که به ایمانِ باد و به تکلیف بید
به تو فکر می‌کنم
مثل مسافر به راه
مثل علف به ابر
مثل شکوفه به صبح و مثل واژه به شعر

به تو فکر می‌کنم
مثل خسته به خواب و نرگس به اردیبهشت
به تو فکر می‌کنم
مثل کوچه به روز
مثل نوشتن به نی
مثل خدا به کافر خویش و مثل زندان به زندگی

به تو فکر می‌کنم
مثل برهنگی به لمس و تن به شست و شو
به تو فکر می‌کنم
مثل کلید به قفل
مثل قصه به کودک
مثل پری به چشمه و پسین به پروانه
به تو فکر می‌کنم
مثل آسمان به ستاره و ستاره به شب

به تو فکر می‌کنم
مثل اَبونواس به می
مثل نقطه به خط
مثل حروف الفباء به عین
مثل حروف الفباء به شین
همین
هر چه گفتم
انگار انتظارِ آسان رسیدن به همین سه حرف آخر بود

حالا باید بخوابم
فردا باز هم به تو فکر خواهم کرد
مثل دریا به ادامه ی خویش

سید علی صالحی