عکاسی معماری قدیم باستانی

مجموعه‌های باستانی: تخت جمشید- تخت سلیمان- ارک بم- میدان نقش جهان- صحن حرم‌های مشهد، قم، شاه چراغ- سی و سه پل- پل‌خواجو
اجزاء معماری قدیم باستانی:
ستون‌ها- سرستون‌ها- پله‌ها- گنبدها- مناره‌ها- سرسراها- کتیبه‌های سنگی- مجسمه‌ها- محراب‌های زرتشتی- محراب‌های اسلامی- پنجره‌های رنگی- درب‌های ارسی- پنج‌دری- سه‌دری
معماری جدید و وسیع:
شهرک‌ها- مجموعه‌های ساختمانی- برج‌ها- مجموعه‌های ورزشی- مجموعه‌های فرهنگی و مذهبی- استادیوم‌ها- سالن‌های سرپوشیده- هتل‌های بین‌المللی
اجزاء معماری مدرن:
طرح آجر- طرح بتون- طرح سنگ- نمای شیشه‌ای- پله‌های مدور- لابی‌های بلند و لابی‌های دو طبقه- درب‌های چوبی- درب‌های فلزی بزرگ- پنجره‌های فلزی- طرح مبلمان‌ها- پذیرائی- خواب- کتابخانه- آشپزخانه- اطاق کودکان- سالن ورزشی کوچک
ماکت‌ها:
ماکت با زمینه‌ی واقعی- ماکت با زمینه‌ی کامپیوتری- ماکت با زمینه‌ی هوای آزاد- ماکت در استودیو- دتای ماکت- نمای داخل ماکت- ماکت در پرسپکتیو

دوربین‌های عکاسی معماری:کاربرد حرکات فنی در تغییرات و اصلاح معایب و مشکلات معماری فقط با این نوع دوربین‌ها ممکن است. تک‌فیلم (فیلم تخت) در ابعاد 10X12 - 13X18 - 20X25 که صفحه لنز و صفحه تصویر جداگانه قابل تغییر زاویه و دید است و هر حرکت کار خاصی را انجام میدهد.
مصارف عکس معماری:
کتاب‌های درسی معماری- مقالات معماری نمایشگاه‌ها و روزهای تاریخی- اعیاد و جشن‌ها- فستیوال‌ها و سمینارهای معماری- سازمان میراث فرهنگی- سازمان جلب سیاحان- موسسات توریستی شرکت‌های مسافرتی هوائی و زمینی- شهرداری‌ها- فروشگاه‌های صنایع دستی- کتابفروشی‌ها- هتل‌ها- کارت پستال‌ها- غرفه‌های ایرانی خارج از کشور- دفتر‌های مهندسی- مهندسین طراح- مقاطعه‌کاران- دفاتر نقشه کشی- فروشگاه‌های لوازم ساختمانی، فروشگاه‌های مصالح ساختمانی- رساله‌های کارشناسان معماری و ساختمان

عکاسی و معماری

زندگی در شهر یعنی تماس روزانه و همیشگی با معماری. از دوران غارنشینی تا برج‌نشینی با مصالح و معماری آغشته‌ایم. نه فقط راحتی و آرامش بلکه زیبائی و هنر را نیز با معماری توام کرده‌ایم عکس معماری نیز باید در خدمت و معرفی هم زیبائی و هنر و هم راحتی و آرامش معماری باشد. نور و روشنائی و تاریکی آن. رنگ نور. شدت نور. زاویه‌ی تابش نور و نوع نور در یکایک سوژه‌های عکاسی معماری سرنوشت نوع آن سوژه معماری را مشخص می‌کند. هر نوری نمی‌تواند نظر و خواسته‌ی مهندس و طراح را که پله‌گردان با پنجره‌های باریک و عمودی طراحی کرده نشان بدهد. یک شومینه که با چوب و سنگ طبیعی ساخته شده در ضمن فضائی بس رمانتیک و شاعرانه بوجود آورده اگر با لامپ‌های مهتابی فراوان که سقف را پوشانده عکاسی شود فضای عاشقانه‌ی ما بیشر به چلوکبابی یا پیتزا فروشی تبدیل خواهد شد. در ضمن نورپردازی این فضا با شمع که بسیار جذاب میشود کار آسانی نیست و عکاس باید دانش و تجربه‌ی زیادی در رابطه نور و معماری داخلی داشته باشد تمام رشته‌های عکاسی مانند پرتره در استودیو با اشیاء و لوازم زندگی در آتلیه‌ی عکاسی صنعتی و بسیاری عکسبردای‌های دیگر به نورپردازی و تنوع نور نیازمند میشود. ولی عکاسی معماری چه داخلی و چه خارجی بدون نورپردازی و انتخاب صحیح نور حتماً جذابیت لازم را نخواهد داشت.

از مهمترین مشکلات عکاسی معماری شناخت پرسپکتیو و انتخاب نقطه درست و حرفه‌ای دوربین است. هر تصویری که ساختمان و معماری سوژه‌ی اصلی آن باشد معمولاً از هر زاویه و نقطه‌ای میتوان با یک لنز واید همه چیز را در عکس دید و انداخت. این عکس‌ها مسلماً صدها اشکال و ایراد معماری و زیبائی‌شناسی خواهد داشت و فقط عکسبرداری از نقطه‌ای که بهترین پرسپکتیو سوژه و محل را نشان میدهد قابل قبول و حرفه‌ای محسوب میشود. معمولاً عکاس‌ها و گرافیست‌ها در یک سالن بیشتر جذب اشیاء زیبا و سوژه‌های چشم‌گیر می‌شوند ولی یک معمار سالن و اطاق را حتی بهتر از دکوراتورها درک میکند و محل دوربین را بهتر تشخیص میدهد. فقط ممکن است تجسم زاویه‌ی دید 180 درجه را نداشته باشد که با کمک عکاس و تماشای صحنه از درون لنز نقطه نهائی و درست دوربین را پیدا خواهد کرد.اگر عکاس نور و چراغ به اندازه کافی همراه داشته باشد شانس هنری‌تر کردن و بالابردن سطح زیبائی در عکس معماری را خواهد داشت. همانگونه که بعضی مواقع از نفوذ یا شدت نورهای موجود در صحنه، حال چه نور روز از پنجره باشد و چه چراغ‌های سقف و دیوار باید کم کرد تا در تمام تصویر نور جذاب و زیبائی بوجود بیاید.
عکاسی معماری

مقدمه

اولین مشکل در عکاسی معماری، انطباق پرسپکتیو معماری با پرسپکتیو عدسی و لنز در عکاسی است. یک ساختمان مرتفع و در ضمن طویل در دوربین، طبیعی و واقعی دیده نمیشود و حتماً ساختمان یا برج از حالت و فرم طبیعی خود خارج شده و بصورت هرم دیده خواهد شد به این دلیل دوربین و لنز در عکاسی حرفه‌ای معماری باید امکان تغییر دادن پرسپکتیو و فرم هندسی یک ساختمان را داشته باشد این مشکل فقط با دوربین‌های فانوسی (دوربین‌های بزرگ) و یا لنزهائی که قابلیت تغییر پرسپکتیو را دارند رفع خواهد شد.مشکل دوم. در عکاسی معماری، سایه‌ها و خطوط و حجم یک ساختمان است که در ساعات و نورهای متفاوت تغییر فرم میدهند. این مشکل با کمک فیلتر، لنز و زمان عکسبرداری باید حل شود.
عکس‌های معماری باید بفراخور مصرف آن تهیه شود. عکس از یک برج مدرن را که برای طراح یا دفتر مهندس سازنده آن عکاسی میکنیم با عکسی که برای طرح تبلیغاتی بانک یا مؤسسه‌ای که در آن ساکن است کاملاً تفاوت خواهد داشت. هر چه آشنائی عکاس معماری با تاریخ معماری، هنر معماری و اجزاء معماری و شهرسازی بیشتر باشد کار عکاسی او آسانتر و عکس‌های او نیز با دیگران متفاوت است. این تنها دلیلی است که معمارانی که با عکاسی آشنا شده‌اند و حتی بخاطر تفریح از معماری‌های باستانی تا مدرن عکاسی کرده‌اند، عکس‌های آنها بمراتب گویاتر و جذابتر است.
آشنائی با ظهور و چاپ عکس نیز به عکاسان معماری کمک میکند عکس‌های بدون نتیجه و مصرف نیاندازند و در ضمن خیلی از عکس‌هائی را که در صحنه‌ی عکاسی اشکالات رنگ و کنتراست داشته است در موقع چاپ جبران کرده و عکس را باصطلاح نجات دهند. آنچه را به عنوان مشکلات و سختی‌های عکاسی معماری گفتیم فقط شامل عکس‌های معماری حرفه‌ای است. اگر معماری با طبیعت، زندگی مردم، حوادث و تبلیغات توام شود بمراتب آسانتر خواهد شد و قوانین و شرایط سخت و خشک عکاسی معماری شامل آنها نخواهد شد. مراسم و جشن‌هائی که در کنار آثار باستانی قدیم و یا میدان‌ها و استادیوم‌های مدرن ورزشی انجام میشود، باید دقت کنیم که معماری در خدمت سوژه‌ی اصلی و جذابتر کردن تصویر باشد نه اینکه مراسم و سوژه‌ی مورد نظر فدای فرم و یا ستون‌ها و ساختمان شده باشد. وقتی از ماسوله یا ابیانه عکس میاندازیم ابرهای آسمان، طبیعت و کوه در حد ده ماسوله اهمیت پیدا میکند. گل‌ها و کوچه‌ها باید در رابطه با معماری قدیمی و طبیعت زیبای امروز باشند تا یک‌پارچگی و آرامش تصویری حفظ شود.نمایش سبک و دوران تاریخی معماری و هارمونی اجزاء تصویر در عکاسی معماری اهمیت دارد. اگر آثار باستانی باستانی را برای کتاب معماری عکاسی میکنیم، پاکت پلاستیکی یک بار مصرف روی پله‌های تخت جمشید یا وانت و دوچرخه کنار کاخ پاسارگاد، همانقدر زننده و غلط است که سقف‌های زیبای کاشی‌کاری‌ها و آجرهای صفوی و سلجوقی را با لامپ‌های مهتابی و تصاویر انتخاباتی و نوشته‌های یادگاری آدم‌ها عکاسی کنیم. اگر به علت نادانی و بی تفاوتی کولر آبی در کنار پنجره‌ی چوبی تاریخی یک مسجد نصب شده است باید با انتخاب زاویه عکاسی و استفاده از پوشش‌های طبیعی کولر را ناپدید کنیم وگرنه سفارش دهنده حق دارد عکس ما را قبول نکرده و دور بیاندازد.
عکس‌های معماری همانند رشته‌های دیگر عکاسی در رابطه با نوع مصرف عکس باید تهیه شود و اگر سفارش دهنده‌ای وجود ندارد و ما به پیشواز کاریابی و مشتری رفته‌ایم، میتوانیم عکس‌های درست و اصلاح شده را برای میراث فرهنگی و کتاب‌های معماری و عکس‌های انتقادی و عیب و نقص‌دار را برای سازمان مرمت آثار باستانی یا مطبوعات و مقالات انتقادی بفرستیم.

بعضی مواقع ادغام دو زمان دور از هم توسط معماری و اشیاء یا انسان و حیوان بصورت جدی یا حتی طنز عکس جالبی خواهد شد. ولی آن عکس عکس معماری نیست بلکه از سوژه‌ی معماری در آن استفاده شده است
1.داشتن لنزمناسب برای نمایش پرسپکتیو جذاب در عکس معماری سرنوشت ساز است.

2.انتخاب ساعت عکاسی معماری در رابطه با تابش نور مناسب و زاویه‌ی صحیح عکاسی باعث گیرائی در عکس معماری است.
3·موفقیت در رسیدن به رنگ، طرح و سبک در معماری به تجربه و دانش و هنر عکاس معماری مربوط میشود.
4·خلاقیت در انتخاب زاویه برای نمایش بزرگ نمائی یا ابهت اجزاء معماری هنر دیگر عکاس معماری است.
5·استفاده از اشیاء یا چیدمان اجزاء معماری نمایانگر سلیقه، تجربه و تسلط عکاس معماری است.
مطالب زیر حدود تنوع و تفاوت عکاسی معماری را نشان میدهد

عکس های مفهومی آینه در صحنه های بکر طبیعت

عکاس خودآموخته «موری فردریکس» در مجموعه عکس جالب توجه خود آینه ای را در صحنه ای بکر از طبیعت قرار می دهد.

برترین ها: عکاس خودآموخته «موری فردریکس» در مجموعه عکس جالب توجه خود آینه ای را در صحنه ای بکر از طبیعت قرار می دهد. این مجموعه به عنوان یک حرکت مفهومی در عکاسی سنتی مناظر، با بازتاب ها بازی می کند تا چشم اندازی غیرقابل پیش بینی و کشف نشده ارائه دهد.

 

او در این مجموعه مکررا یک آینه ساده مربعی را در یک زمین بی ثمر در دریاچه ایر استرالیا قرار می دهد. این ها خالی ترین چشم اندازهای قابل تصور هستند. بااین حال فردریکس یک فرصت هنری در این دریاچه نمک تنها دیده است. او برای گرفتن هر عکس یک آینه را به صورت زاویه دار در قسمتی خارج از مرکز تصویر قرار می دهد و به این وسیله بخش هایی از آسمان که در غیراینصورت در کادر دوربین نبودند، پدیدار می شوند و هر تصویر خودش را از پوچی شکل می دهد.

 

حضور آینه علاوه بر تسهیل ترکیب بندی جذاب و بررسی مبتکرانه پرسپکتیو، حقیقتی عمیق تر را بیان می کند. آن خودشیفتگی و ثبات ذاتی بشر را روی خودش نشان می دهد و سعی می کند تضعیف کند. آینه به جای اینکه تصویر سطح خودمان را منعکس کند، قرار داده شده تا نگاه ما را به بیرون از خود و محیطمان جلب کند و احساس درگیری و تعامل با نور، رنگ و فضا را به درون ما بکشاند.

 

                                                     

 

روش ثبت عکاسی به سبک مفهومی

 در ابتدا باید به‌صورت معنادار به تصویر نگاه کنید

_ به این بیندیشید که چگونه می­‌توانید مفهومی تازه خلق کنید

_ قبل از عکاسی باید اصول ترکیب‌بندی را بدانید و جسمی را از یک صحنه به صحنه­‌ای دیگر انتقال دهید

 

کلام آخر

عکاسی مفهومی می­‌تواند جذابیت بالایی داشته باشد و با این سبک تفکر شما از دنیای سایر عکاسان جدا خواهد شد. باتوجه به فعالیت هنرمندان خارجی در اینستاگرام و محبوبیت آثارشان در میان مردم، می‌توان نتیجه گرفت که اگر علاقه‌مند به عکاسی در این سبک باشید، می‌توانید طرفداران بسیاری را جذب کنید.

عکاسی در ژانر مفهومی، کار آسانی نیست ولی با کمی اراده و بکارگیری خلاقیت می­‌توانید به یکی از عکاسان مفهومی خوش‌نام ایرانی تبدیل شوید!

    

 

در عکاسی مفهومی همه چیز به شما بستگی دارد

این بزرگ‌ترین بخش عکاسی مفهومیست. درواقع همه چیز در این ژانر هنری خلاصه می‌شود به تصورات، ایده‌ها و نقشه کشیدن برای چیزی که می­‌خواهید به‌دست آورید.

شاید بیشتر عکس‌های مفهومی‌ای که می­‌بینید به نوعی عکس پرتره باشند که بیش از یک عکس ساده به آن‌ها بها داده شده است. عکاسان زیادی وجود دارند که تخصص آن‌ها عکاسی به سبک پرتره مفهومیست. برای اینکه یک عکس مفهومی از مدلتان بگیرید، باید لباس، صحنه و ایده‌ای که در سر دارید، همه و همه طراحی و پردازش شده باشند

توجه داشته باشید که هنر مفهومی مانند زیر مجموعه‌ همه‌ی هنرهاست، لذا عکاسان بی‌شماری در حوزه­‌ی عکاسی منظره و معماری فعالیت می­‌کنند.

عکاسان مفهومی کار در ایران

صادق تیرافکن به گفته­‌ی برخی از رسانه‌های هنری، اولین شخصیست که عکاسی مفهومی را در ایران به‌صورت حرفه‌ای آغاز کرد و به‌همین دلیل جایگاه ویژه‌ای در میان عکاسان ایرانی دارد. وی در یکی از نمایشگاه‌های هنر مفهومی به‌همراه خسرو حسن زاده مجموعه بزرگ و ارزشمندی از تصاویر را ارائه کردند. این آثار با استقبال فراوانی روبه‌رو شد و همین زمینه‌ساز انتشار نام هنرمندان مفهومی ایرانی، در جهان شد.

 

آرمان استپانیان یکی از برترین عکاسان ایرانیست که آثار او در موزه‌های مطرح جهان نگهداری می­‌شوند. وی فارغ التحصیل گرافیک دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران می‌باشد و در سال ۱۳۷۸ با عکاسی از چهره‌های حک شده بر روی سنگ قبرها، پا به عرصه­‌ی عکاسی گذاشت. آثار ایشان پس از آن در نمایشگاه‌های متعددی از جمله : گالری راه ابریشم (تهران، ۱۳۸۴)، گالری سانتوس تگزاس (ایالات‌متحده، ۱۳۸۵)، ایران درون و برون در موزه چلسی نیویورک (ایالات‌متحده، ۱۳۸۸)، به نمایش گذاشته شده است.

این افراد از جمله عکاسان معروف کشورمان بودند که باعث محبوبیت این سبک عکاسی در ایران شده­‌اند. همه روزه افراد جدیدی به این ژانر عکاسی علاقه‌مند می‌شوند و تصاویر گوناگونی با مفاهیم اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، دینی و…  ثبت می­‌کنند.

عکاسی مفهومی واقعا چیست؟

زمانی که به افراد می‌­گویم که ” این عکس یک اثر مفهومیست ” برخی می­‌پرسند ” یعنی چه ؟ ”

۱Nikon D5500 – f/4.5 – 1/250s – iso 1000

عکاسی مفهومی در اکثر مواقع یک ایده تخیلیست و به‌نظر غیر واقعی می‌­آید. البته برخی عکاسان، آثاری ثبت می­‌کنند که الزاماً تخیلی نیستند؛ آن‌ها با تغییردادن برخی نکات تصویر، به بزرگنمایی واقعیت می­‌پردازند. عکاسی مفهومی شغلیست که بذر آن یک مفهوم یا ایده است، این درحالیست که در عکاسی روزمره، عکاسی با انتخاب یک تصویر یا مکان آغاز می­‌شود.

 

 

در عکاسی مفهومی شما با یک ایده شروع می‌­کنید، در این مرحله شما باید بیاندیشید که عکس نهایی را چگونه می­‌خواهید، موضوعش چه باشد و یا چه چیزی را نمایش دهد؟

هنرمندان مفهومی

هنرمندان مفهومی نیز به همین روش عمل می­‌کنند. مجسمه سازان ایده‌ای از آنچه می­‌خواهند بسازند را در ذهن می‌پرورانند و با پیاده‌سازی تکنیک‌هایی خاص، محصولی را می‌سازند که الزاماً با الگوی اولیه تطابق ندارد. بیشتر نقاشان انتزاعی هم از همین روش پیروی می‌کنند.

هیچ دلیلی ندارد که عکاسان نتوانند به این شیوه کار کنند!

اگر شما هم چنین سبکی را دوست دارید، باید به‌همین روش عمل کنید. همه چیز به تصورات و تجسم شما بستگی دارد، برای حرفه‌ای شدن در این ژانر، کافیست رویاپرداز خوبی باشید!

آشنایی با ماجرای عکاسی مفهومی در ایران

 

آشنایی با ماجرای عکاسی مفهومی در ایرانReviewed by دیدنگار on Aug 2Rating: 5.0عکاسی مفهومی در ایران ⭐️

 conceptual photography پشت پرده هر سبک عکاسی، رازهایی نهفته است که کشف آن‌ها برای بسیاری ... عکاس مفهومی عکاسان مفهومی عکاسی مفهومی به انگلیسی مقاله عکاسی مفهومی تعریف عکاسی مفهومی عکاسی مفهومی در ایران

عکاسی مفهومی در ایران

پشت پرده هر سبک عکاسی ، رازهایی نهفته است که کشف آن‌ها برای بسیاری از علاقه‌مندان به یک سرگرمی و هدف دائمی مبدل شده است!

از همان ابتدای اختراع دوربین، هنرمندان از آن به‌عنوان وسیله‌ای برای نشان دادن یک واقیت اشتباه یا ایده مفهومی استفاده می­‌کردند. یکی از اولین عکس‌های این چنینی متعلق به Hippolyte Bayard است که در سال ۱۸۴۰ ثبت شده است. اسم این اثر سلفی مرد مرده می­‌باشد که از اولین نمونه‌های عکاسی مفهومی به‌شمار می‌آید.

 

 

اولین عکاس مفهومی

هرچند که لفظ ” عکاسی مفهومی ” در دهه ۱۹۶۰ میلادی برای اولین بار به‌کار برده شد، اما هر استفاده‌ای از عکاسی که مفهومی را برساند و یک جنبش مفهومی ایجاد کند، در این دسته عکاسی قرار می‌گیرد.

اما عکاسی مفهومی چیست؟

آیا تا به حال درباره آن شنیده‌اید یا تلاش کرده‌اید که چنین عکس هایی بگیرید؟

هنرمندانی که در این زمینه کار می­‌کنند چه کسانی هستند؟

در کشورمان ایران چه کسانی کار عکاسی مفهومی می­‌کنند؟

 عکاسی مفهومی یکی از زیر شاخه‌های عکاسی است که از هرشخصی بپرسید، تعریف متفاوتی به‌شما ارائه می‌‌دهد!

این اتفاق به نوعی ماهیت هنر است که از اول بوده و و تا زمانی که انسان‌های هنرمند فعالیت می‌کنند، وجود خواهد داشت. اگر بخواهیم درباره‌ی تاریخچه مدرن عکاسی مفهومی صحبت کنیم، باید به این نکته اشاره کنیم که که حدود ده سال است که مردم به‌صورت حرفه‌ای درزمینه عکاسی مفهومی فعالیت می‌کنند.

عکاسی مفهومی به عنوان یک شکل هنر

عکاسی مفهومی به عنوان یک شکل هنر

به عنوان یک شکل هنر، این ژانر عکاسی هیچ وقت به خوبی تعریف نشده است. این ژانر نخستین بار در دهه ۱۹۶۰ به عنوان راهی برای هنرمندان جهت ثبت روند سایر هنرهای غیر عکاسی مانند هنرهای نمایشی یا مجسمه سازی شروع به ظاهر شدن در هنر کرد، و آنها هنرمندان مفهومی در نظر گرفته می شدند. در آن زمان، عکاسی مفهومی به عنوان نمایش ضعیفی از استعدادهای هنری دیده می شد، چون تولید هنر عکاسی با کیفیت بر اساس توانایی های تکنیکی قضاوت میشد، و نه داستان پشت تصویر. با این حال زمانه تغییر کرده است، و عکاسی مفهومی به عنوان یک شکل هنر به شدت مورد تحسین واقع شده است.

«پناهگاه» EOS 5D Mark III, EF50mm f/1.4 USM lens, f/1.4, 50mm, 1/250sec, ISO100 by، اثر فلورنتینا امون

نحوه کار

اکثر عکس های مفهومی از ترکیبی از تکنیک ها برای انتقال پیام خود استفاده می کنند، از استفاده از یک استعاره بصری گرفته تا حالت عکس. هنر و عکاسی مفهومی بر روی ناخودآگاه انسان تاثیر می گذارد، و هنرمندان از تصاویری استفاده می کنند که می دانند باعث ایجاد واکنش ها و ارتباطات احساسی از جانب بیننده می شوند. بعضی از عکاسان از نمادهای شناخته شده جهانی در کار خود استفاده می کنند، مانند استفاده از رنگ سفید برای نشان دادن پاکی و خلوص، یا تحت تاثیر قرار دادن عمدی ابهام و ذهنیت تفاسیر افراد برای پیشبرد گفتگو و بحث در مورد کار آنها. پس خوب است که عکاسانی که این ژانر را انتخاب می کنند، واقعا درک کنند که انسان ها چگونه اطلاعات و تصاویر را پردازش می کنند، چون تنها در این صورت است که می توانند اثری ایجاد کنند که آنها را به سطح عمیق تری می رساند.

اما این بدان معنا نیست که مهارت های تکنیکی مهم نیستند. اگرچه ماهیت عکاسی مفهومی در ایده نهفته است، اما درک عکاسی پایه در ارائه مهم است. استفاده ماهرانه از نور، سایه ها، و تکنیک های تصویربرداری و پس پردازش می تواند تا حد زیادی پیامی را که یک عکاس سعی دارد انتقال دهد تقویت کرده، و به ایجاد یک پاسخ مورد نظر از جانب مخاطب کمک خواهد کرد.

نویسنده: مونا تئو (Mona Teo)

 

آموزش شروع کار با عکاسی مفهومی

 

عکاسی مفهومی دقیقا چیست؟ عکاسی مفهومی را می توان به عنوان یک ژانر از عکاسی فاین آرت در نظر گرفت که یک ایده را نشان می دهد، و قبل از هر چیز دیگری بر روی مفهوم عکس تمرکز می کند. هر تصویری می خواهد پیامی را به بیننده منتقل کند، چه یک تفسیر اجتماعی باشد، چه یک اعتراض عاطفی، و چه یک بیانیه سیاسی، که این یا از طریق عکس های خوب گرفته شده در صحنه یا تکنیک های پس پردازش به دست می آید.

«آزادی» EOS 5D Mark III, EF50mm f/1.4 USM lens, f/5, 50mm, 1/640sec, ISO250، اثر فلورنتینا امون (Florentina Amon)

یکی از اولین معرفی های جهان در زمینه عکاسی مفهومی، سلف پرتره ایپولیت بایارد (Hippolyte Bayard) به صورت عکسی با عنوان «مرد غرق شده» در سال ۱۸۴۰ بود. این عکس نمادین پاسخی به عدم به رسمیت شناختن او به عنوان یکی از مخترعان اصلی عکاسی بود، و داستان این که او چطور به دلیل بی عدالتی دولت فرانسه «خودش را غرق کرد» را بیان می کند. امروزه، عکاسی مفهومی دو استفاده اصلی دارد، به عنوان یک روش یا به عنوان یک شکل هنر. این نوع عکاسی بسیار خیال پردازانه است، بنابراین اغلب به ایجاد تصاویری می انجامد که واقعیت های تحریف شده را به تصویر می کشند.

مهم است توجه داشته باشید که هدف عکاسی مفهومی، مانند عکاسی منظره یا انتزاعی، ایجاد تصاویر عالی و بی نقص نیست. اگرچه مسلما اثر نهایی باید سطح مشخصی از زیبایی شناسی داشته باشد، اما هدف نهایی آن ترسیم یک تصویر در ذهن بیننده است، تا آنها را به تفکر وادارد و تفسیرهای شخصی آنها را پرورش دهد.

«بازگشت» EOS 5D Mark III, EF50mm f/1.4 USM lens, f/1.4, 50mm, 1/200sec, ISO200، اثر فلورنتینا امون

عکاسی مفهومی به عنوان یک روش

به عنوان یک روش، عکاسی مفهومی در مورد ایجاد تصاویری است که متناسب با یک مفهوم هستند، مانند عکاسی تبلیغاتی یا آرشیوی، که در آن تصویر نهایی با یک مفهوم از پیش تصور شده ارتباط برقرار می کند و به عنوان یک «صحنه نمایش» برای ایده ها مورد استفاده قرار می گیرد. به عنوان مثال، یک تصویر از یک مرد در زیر یک کوه قند برای هشدار در مورد خطر مصرف قند، یا شخصی که زیر یک آبشار ایستاده تا آن حس تازگی را نشان دهد که با یک مارک خاص دستمال مرطوب می توان تجربه کرد.

«ابرها در آسمان» EOS 5D Mark III, EF50mm f/1.4 USM lens, f/2.2, 50mm, 1/40sec, ISO400، اثر فلورنتینا امون