-2 سبک عکاسی خبری Photojournalism

عکاسی خبری یا فتوژورنالیسم ثبت وقایع به صورت مستند گونه و بدون داستان پردازی و اغراق است. همان‌گونه که از اسم آن برمی‌آید این عکس ها تکیه بر ارائه اطلاعات و اخبار روز دارند. عکس های خبری گاها به صورت تک عکس یا به صورت مجموعه‌ای از چندین عکس ارائه می‌شوند.

فتوژورنالیسیت، در واقع یک گزارشگر یا مفسر اخبار است که وقایع را با دوربین خود به صورتی هنری به ثبت و انتشار می‌رساند.

اولین عکس‌های ژورنالیستی را از دوران عکاسی “کولودیونِ تَر” یا “وِت کلودیون” می‌توان سراغ گرفت، زمانی که کارول ساتماری رومانیایی، جنگ کریمه را مستند کرد. هم‌زمان با او “راجر فنتن” هم به انتشار عکس هایش پرداخت.

با ظهور دوربین لایکای ۳۵ میلیمتری فتوژورنالیسم در مسیر تازه و جدیدی گام نهاد.

گوردون پارکس اولین آفریقایی_آمریکایی بود که به عنوان یک فتوژورنالیست مهم شناخته شد. او از رهبران ارشد جنبش حقوق مدنی مثل مارتین لوتر کینگ و مالکوم ایکس عکاسی کرد.

فتوژورنالیسیم به این علت که باید هر آنچه از حادثه دیده می‌شود بی‌اغراق ثبت کند، همواره مورد کنجکاوی بوده است. معمولا از فتوشاپ در این سبک عکاسی کمتر استفاده شده و حتی بعضی از عکاسان به خود اجازه تصحیح رنگ را هم نمی‌دهند؛ چرا که معتقدند روح مستندگونه عکس را از بین می‌برند.

امروزه هرشخصی می‌تواند عکاس خبری باشد. با وجود در دسترس بودن دوربین های عکاسی و دوربین تلفن های همراه ، مردم عادی می‌توانند از حوادث عکس تهیه کنند و آن را در کسری از ثانیه به هرکجای دنیا مخابره کنند، به طوری که امروزه این شیوه عکاسی ” ژورنالیسم شهروندی ” خوانده می‌شود و خبرگزاری های بزرگ از این گونه عکس های آماتوری هم استقبال می‌کنند.

عکاسی ورزشی نوعی عکاسی خبری و همچنین عکاسی خبری خود زیر شاخه ای از عکاسی مستند یا عکاسی صریح به شمار می‌رود.