محبوب ترین سبک های عکاسی 5

- 9سبک عکاسی صنعتی Industrial photography

عکاسی صنعتی بدون اغراق‌ترین شکل عکاسی است. عکاسی از لوله های نفت و گاز با دستگاه‌های خاص برای تشخیص حباب های هوا یا ساختن راکتور های هسته و تشخیص خلل‌ها در دستگاه‌های حساس نوعی از عکاسی صنعتی است. عکاسی از دندان یا استخوان های شکسته و یا استفاده از دوربین‌های کوچک برای عکاسی از داخل بدن هم در دسته عکس های صنعتی قرار می‌گیرد.

۱۰- سبک عکاسی مد Fashion photography

عکاسی مد که به آن عکاسی مدلینگ هم می‌گویند، در واقع شاخه‌ای از عکاسی تبلیغاتی است که منحصرا در اختیار پوشاک، پارچه و زیورآلات است.

عکاسی مد در ایران جریان شناخته شده‌ای نیست و نیاز به ابزار بسیار خاص عکاسی دارد.

ریشه‌های این سبک عکاسی را می‌توان در پرتره‌های دوره ویکتوریایی جست‌و‌جو کرد که زنان ثروتمند با لباس های فاخر و جواهرات خاص خود جلوی دوربین قرار می‌گرفتند.

یک عکاس مد وظیفه بسیار سنگینی دارد. او باید با جنس پارچه و لباسی که از آن عکس می‌گیرد آشنا باشد. نورپردازی دقیق برای نشان دادن بافت لباس ها داشته باشد و قبل از ورود مدل به استودیو همه چیز را حاضر کرده باشد. عکاس مد باید ویژگی های محصولی که معرفی می‌کند را بداند و به این ترتیب با توجه به نیاز جامعه موردنظر برای پس زمینه مدل و شیوه عکاسی خود فکر کند.

عکاسی مدلینگ در فضای باز هم می‌تواند انجام شود. “ریچارد آودون” یکی از نخستین عکاسان مد است که خارج از استودیو کار می‌کرد.

عکاسی مد همواره بر لبه تیغ هنری یا تجاری بودن در حال حرکت است. عکاسان هنری مطرح دنیا در ابتدا به عکاسی مد جذب شده اند و بخاطر دید هنری خود سرخورده شده و از این سبک فاصله گرفته اند.

۱۱- سبک عکاسی معماری Architectural photography

عکاسی از سازه ها و بناها، عکاسی معماری خوانده می‌شود و هدف از آن چگونه نگاه کردن به سازه است. دو رویکرد عمده در برخورد با این نوع عکاسی وجود دارد:    ارتفاع (the elevation) و چشم انداز (the prespective).

رویکرد ارتفاعی، سازه را بدون توجه به جزییات از نظر ساختمانی برانداز می‌کند و تصویری مستقیم و دوبعدی از نمای ساختمان به ما می‌دهد، اما رویکرد چشم انداز تاکید بر سه بعدی بودن دارد.

برنیس ابوت عکاس زن آمریکایی عکاس معماری شناخته می‌شود. او با عکاسی از ساخت مرکز روکفلر و پل جرج واشنگتن سمبل‌های نیویورک در قرن بیستم عکس‌برداری کرد. این عکس ها در آرشیتکچورال رکورد به چاپ رسیدند. پس از آن ابوت طرحی با نام « نیویورک در حال تحول » شروع کرد. این پروژه با ۳۰۲ عکس در سال ۱۹۳۹ به پایان رسید و سرانجام به عنوان کتاب عکسی منتشر شد.

عکاسی معماری نقش مهمی در تاریخ شهری و معماری دارد. از تغییر و تحول شهر‌ها و گسترش آ‌ن‌ها تا خرابی‌های حاصل از جنگ‌ها، همگی در این سبک عکاسی جای می‌گیرند.

محبوب ترین سبک های عکاسی 4

۶- سبک عکاسی طبیعت بی جان Still life photography

عکاسی اجسام بی جان یا still life photography به شیوه ای از عکاسی گفته می‌شود که در آن به ثبت تصویر از اشیاء بی جان و غیر متحرک پیرامون می‌پردازد.

این گونه عکس‌ها به دلیل کمبود جذابیت های بصری نیاز به نورپردازی فوق العاده چشم نواز و رعایت اصول ترکیب بندی دارند.

اولین عکس در این سبک عکسی است با نام میز نهارخوری اثر “جوزف نیِپس” که به روش هلیوگرافی ( heliography ) ثبت شده است و مدت زمان ثبت این عکس حدود ۴ ساعت بوده است؛ در این عکس چاقو، قاشق، شیشه، لیوان، کاسه، بطری، گلدان و قهوه جوش مشاهده می‌گردد.

در عکاسی از طبیعت بی‌جان ، معمولا عکاسان از سافت باکس برای نورپردازی استفاده می‌کنند. همچنین برای تمرکز توجه مخاطب به سوژه‌ی اصلی از پس زمینه تک رنگ استفاده می‌کنند و از قانون یک سوم بهره می‌گیرند.

به طور معمول پس زمینه در تضاد با رنگ های پیش زمینه انتخاب می‌شود تا توجه سمت سوژه باشد.

۷- سبک عکاسی نجومی Astrophotography

عکاسی نجومی به انگلیسی Astrophotography نامیده می‌شود. عکس های اجرام آسمانی، توسط دوربین دیجیتال یا تلسکوپ ثبت می‌شوند.

عکاسی نجومی به چند دسته تقسیم می شود:

• عکاسی از اعماق فضا:

این نوع عکاسی که به اجرام آسمانی دورتر از خورشید می‌پردازد از کهکشان های دیگر و یا سحابی های بزرگ گرفته می‌شود. این نوع عکاسی به تجهیزات فوق پیشرفته نیاز دارد.

• عکاسی از منظومه خورشیدی:

عکس هایی که از اجرام منظومه شمسی و کهکشان راه شیری توسط تلسکوپ و دوربین های مخصوص گرفته می‌شوند در این دسته جای می‌گیرند.

• عکاسی با میدان دید باز:

این گونه عکاسی که با دوربین های DSLR ثبت می‌شود به حرکت ستاره ها و تغییر و جابه جایی مکان ماه و دیگر اجرام نزدیک زمین می‌پردازد. در نوع دیگری از این عکاسی زمان نوردهی را طولانی می‌کنند تا حرکت و تغییر مکان اجرام هم در آسمان ثبت شود.

۸- سبک عکاسی تبلیغاتی Advertising photography

گاهی اوقات عکاسی تبلیغاتی و صنعتی باهم اشتباه گرفته می‌شوند، اما به عنوان یک عکاس باید بدانید که تفاوت‌های اساسی با هم دارند.

عکاسی تبلیغاتی نوعی از عکاسی است که در آن به زبان تصویر بازاریابی می‌کنند. هدف از این نوع عکاسی جلب مشتری است اما در عکاسی صنعتی تمرکز بر درک و دریافت اطلاعات است.

عکاسی تبلیغاتی بدون شک سودآورترین نوع عکاسی در دنیای امروز به شمار می‌رود. نیاز به جذب مشتری و رساندن اطلاعات محصول در کوتاه ترین زمان ممکن بزرگترین دغدغه عکاسان تبلیغاتی است.

محبوب ترین سبک های عکاسی 3

۳- سبک عکاسی منظره Landscape photography

به تصویر کشیدن حیوانات غیراهلی و گیاهان خودرو در محیط طبیعی ، انواع پدیده‌های طبیعی از حشرات تا کوه‌های یخی جزو عکاسی طبیعت محسوب می‌شود، چرا که فاقد حضور و تاثیرات انسان است؛ اما عکس منظره یا لند‌اسکیپ ، تصویریست که وجود انسان یا اثرات انسان در آن مانعی ندارد.

عکس های منظره معمولا با لنزهای واید عکاسی می‌شوند و می‌توانند تصویر طبیعت یا مناظر شهری در شب، و یا هر منظره باز دیگری باشد.

۴- سبک عکاسی حیات وحش Wildlife photography

عکاسی حیات وحش که گاها با عکاسی منظره یا لنداسکیپ اشتباه گرفته می‌شود، سبکی است که در آن توجه عکاس  به حیوانات، موجودات زنده و طبیعت بکر است.

عکاس حیات وحش به شخصی گفته می‌شود که از صحنه های غیر تکراری زندگی حیوانات عکاسی می‌کند و حیوانات اهلی سوژه دوربینش نیستند.

عکاسی از حیات وحش علاوه بر صبر زیاد عکاس، نیازمند فردی است که به زندگی در طبیعت علاقه داشته و با خصوصیات حیوانات محل موردنظر آشنایی دارد. ابزار مورد استفاده اکثر این عکاسان سه پایه و لنز واید است.

شاید بتوان گفت عکاسی حیات وحش از علم وارد هنر شد. زمانی که زیست شناسان و فعالان محیط زیست تصمیم گرفتند گونه‌های جانوری مختلف یا در حال انقراض را ثبت کنند.

عکاسی طبیعت یا حیات وحش باید بدون نشان دادن حضور انسان و یا تاثیراتی که بر طبیعت گذاشته اند باشد. به این ترتیب حضور سیم برق، اتومبیل، رد لاستیک و به طور خلاصه هرچیزی که بکر بودن محیط را دست‌خوش تغییر کند عکس را از این سبک عکاسی خارج می‌کند.

-5 سبک عکاسی پرتره Portrait photography

عکاسی پرتره به معنای عکاسی از چهره انسان است. شاید در ابتدا این تصور به ذهن برسد که تفاوتی با عکس های معمولی که برای کارت‌های شناسایی گرفته می‌شود ندارند، اما این‌طور نیست.

عکاس پرتره یا چهره نگار ، باید باعث برجستگی خصوصیات، خلق و‌خو و یا ویژگی‌های خاص یک فرد شود، که این کار را با تغییر فرم های نورپردازی انجام می‌دهد. عکاس پرتره بیش از آن که به چهره فرد توجه کند، باید به آن‌چه که می‌خواهد از چهره فرد به مخاطب نشان دهد فکر کند. به این ترتیب در برخورد با عکس های پرتره معمولا احساس خاصی به مخاطب منتقل می‌شود که همان خواسته عکاس است. ” یوسف کارش ” عکاس معروف از این شیوه در چهره نگاری خود استفاده می‌کند.

سلفی های امروزه هم نوعی عکس پرتره به شمار می‌روند، در واقع سلف پرتره هستند. اولین سلف پرتره به نام رابرت کرنلیوس سی ساله، شیمیدان و عکاس خودشیفته ثبت شده است. او پنج دقیقه جلوی دوربین خود نشست و پشت عکس خود یادداشتی با این عنوان نوشت: ” روشن ترین عکسی که گرفته شده است. “

به دلیل مخالفت های کلیسا با عکاسی از انسان و چهره ها، عکاسان به عکاسی از افراد مشهوری چون آبراهام لینکلن و چارلز دیکنز پرداختند. عوام در سال های ابتدایی معتقد بودند با عکاسی از چهره شان بخشی از روحشان را در صفحه های فلزی عکس جا می‌گذارند و به همین دلیل از عکاسیگریزان بودند.

رفته رفته مردم به خاصیت آرشیوی عکس ها توجه کردند و به این ترتیب برای ثبت تصویر کسانی که دوستشان داشتند یا از دست داده بودند به عکاسان مراجعه می‌کردند.

به دلیل عدم پیشرفت عکاسی زمان نوردهی بسیار بالا بود و سوژه در استودیو زیر لامپ های بزرگ برای چندین ساعت باید بی حرکت می ماند تا تصویرش ثبت شود. در آن زمان حرکات چشم سوژه به دلیل زمان نوردهی بالا ثبت نمی‌شد و قاب چشم بدون مردمک و سفید می ماند. عکاسان برای تصحیح این مشکل به نقاشانی که با رونق عکاسی بی کار شده بودند روی آورند و تصحیح عکس ها را به آن ها می‌سپردند. به این ترتیب اولین روتوش ها در همان سال‌ها انجام شد.

محبوب ترین سبک های عکاسی 2

-2 سبک عکاسی خبری Photojournalism

عکاسی خبری یا فتوژورنالیسم ثبت وقایع به صورت مستند گونه و بدون داستان پردازی و اغراق است. همان‌گونه که از اسم آن برمی‌آید این عکس ها تکیه بر ارائه اطلاعات و اخبار روز دارند. عکس های خبری گاها به صورت تک عکس یا به صورت مجموعه‌ای از چندین عکس ارائه می‌شوند.

فتوژورنالیسیت، در واقع یک گزارشگر یا مفسر اخبار است که وقایع را با دوربین خود به صورتی هنری به ثبت و انتشار می‌رساند.

اولین عکس‌های ژورنالیستی را از دوران عکاسی “کولودیونِ تَر” یا “وِت کلودیون” می‌توان سراغ گرفت، زمانی که کارول ساتماری رومانیایی، جنگ کریمه را مستند کرد. هم‌زمان با او “راجر فنتن” هم به انتشار عکس هایش پرداخت.

با ظهور دوربین لایکای ۳۵ میلیمتری فتوژورنالیسم در مسیر تازه و جدیدی گام نهاد.

گوردون پارکس اولین آفریقایی_آمریکایی بود که به عنوان یک فتوژورنالیست مهم شناخته شد. او از رهبران ارشد جنبش حقوق مدنی مثل مارتین لوتر کینگ و مالکوم ایکس عکاسی کرد.

فتوژورنالیسیم به این علت که باید هر آنچه از حادثه دیده می‌شود بی‌اغراق ثبت کند، همواره مورد کنجکاوی بوده است. معمولا از فتوشاپ در این سبک عکاسی کمتر استفاده شده و حتی بعضی از عکاسان به خود اجازه تصحیح رنگ را هم نمی‌دهند؛ چرا که معتقدند روح مستندگونه عکس را از بین می‌برند.

امروزه هرشخصی می‌تواند عکاس خبری باشد. با وجود در دسترس بودن دوربین های عکاسی و دوربین تلفن های همراه ، مردم عادی می‌توانند از حوادث عکس تهیه کنند و آن را در کسری از ثانیه به هرکجای دنیا مخابره کنند، به طوری که امروزه این شیوه عکاسی ” ژورنالیسم شهروندی ” خوانده می‌شود و خبرگزاری های بزرگ از این گونه عکس های آماتوری هم استقبال می‌کنند.

عکاسی ورزشی نوعی عکاسی خبری و همچنین عکاسی خبری خود زیر شاخه ای از عکاسی مستند یا عکاسی صریح به شمار می‌رود.