۱۴- سبک عکاسی انتزاعی Abstract photography
نمی‌توان تعریف مشخصی برای عکاسی انتزاعی یا آبستره ارائه داد و همانند هنر انتزاعی، در عکس انتزاعی نیز محتوا اهمیت ندارد و معمولا مبهم است.
عکس انتزاعی ، عکسی است که باید سرشار از تخیل باشد. عکاس باید با حذف المان های خاص و پررنگ عکس را هرچه بیشتر به سمت تخیل و ذهنی بودن پیش ببرد به طوری که در نگاه اول جزئیات مشخص نباشد.
عکاس آبستره در برخورد با موضوع، احساسی عمل می کند.
شاید بتوان اولین عکاس انتزاعی را “آنا اتکینز” دانست. اتکینز به عکاسی به چشم یک هنر نگاه نمی‌کرد و از آن برای آرشیو کردن تصویر گیاهان موردعلاقه اش استفاده می‌کرد. در واقع عکاسی انتزاعی تا حدودی به وسیله ی علم به دنیای هنر معرفی شد. پس از آن بود که آلفرد استیگلیتزنمایشگاهی برپا کرد و از عکاسان انتزاعی برای ارائه عکس هایشان دعوت به عمل آورد.
عکاس آبستره می‌تواند با حذف هرکدام از ویژگی های موجود در عکس به انتزاع برسد. با تغییر فاصله، زاویه، رنگ و دیگر موارد موجود در عکس می توان از حالت رئالیستی خارج شد.
۱۵- سبک عکاسی فاین آرت Fine art
فاین آرت یا هنر زیبا را نمی‌توان سبک عکاسی نامید، چرا که قانون و یا روش خاصی برای چگونگی انجام آن وجود ندارد و هر آنچه که برای این نوع عکاسی لازم است ابتدا باید در ذهن عکاس شکل بگیرد.
عکاسی فاین آرت بیش از آنکه تمرکز مخاطب را به سمت موضوع و عکس هدایت کند، توجه را به طرف شخص عکاس سوق می‌دهد، چرا که بیش از آنکه تلاشی برای بازنمایی حقیقت باشد تلاش برای انتقال ذهنیت عکاس و جریان یافتن فضای فکری او به وسیله عکس است.
این عکس‌ها در واقع خلاف تعریفِ عکس را ارائه می‌دهند؛ یعنی ” واقعیت گریزی “!
در این عکس ها سوژه سنبل تفکر و جهان بینی عکاس است نه استعاره ای از دانسته های همگانی.
سبک عکاسی فاین آرت در سالهای اخیر “ آرت فتوگرافی” هم خوانده می شود.
عکس های فاین آرت را نمی‌توان با قیمت‌های آن‌چنانی خرید و فروش کرد و آن‌قدر شخصی به‌نظر می‌رسند که برای روزنامه ها و مجلات هم کاربردی ندارند و بالطبع برای استفاده در مکان های عمومی هم مناسب نیستند، از این جهت می‌توان این سبک را مستقل ترین سبک عکاسیخواند.
۱۶- سبک عکاسی کوبیسم Cubism
حجم گرایی یا به فرانسوی Cubisme از نقاط عطف هنر غرب به شمار می‌رود. کوبیسم یکی ازسبک‌های هنری است که در فاصله سالهای ۱۹۰۷ تا ۱۹۰۸ به عنوان سبکی جدید در نقاشی و مجسمه سازی ظهور کرد. کوبیسم از واژه ” cube ” به معنای ” مکعب ” گرفته شده است.
این اسم را نخستین بار لویی وکسل به کار برد. دیوید هاکنی نقاش معروف درباره انتخاب این اسم توسط وکسل منتقد هنری می گوید: ” او داشت اتفاقی را که افتاده بود درک می‌کرد و فکر می‌کرد کوبیسم یعنی مکعب‌ها و سطح‌ها و این برچسبی بود که دیگر به آن زده شده بود. کوبیسم، ماجرای مکعب‌ها نیست. این یک دید ساده و معمولی است که کوبیسم از راه نوعی هندسه به تجرید می‌رسد. “
سبک عکاسی کوبیسم در عین حفظ وحدت عناصر بصری انتخاب شده تصویر، نباید روی یک نقطه از عکس تمرکز داشته باشد. این سبک در واقع متاثر از متفاوت دیدن جهان هستی است و در نگاه اول عکسی گیج کننده به‌نظر می رسد.
کوبیسم در عکاسی از تاثیرگذارترین سبک ها به شمار می رود. انتزاع در این سبک بسیار زیاد است. رونق این سبک با به وجود آمدن نرم افزارهای ویرایش عکس بیشتر شد.
